โรงงานที่เกิดเหตุเป็นโรงงานผลิตเม็ดโฟมของบริษัท หมิงตี้เคมีคอล จำกัด เป็นบริษัทลูกของหมิงตี้กรุ๊ป บริษัทจากประเทศไต้หวัน ส่วนโรงงานที่เกิดเหตุนั้นสร้างขึ้นในปี 2531[12] ตัวโรงงานตั้งอยู่ใจกลางพื้นที่ชุมชนที่อยู่อาศัย ซึ่งดร. วีรชัย พุทธวงศ์​ รองศาสตราจารย์ประจำภาควิชาเคมี คณะศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ระบุผ่านไทยรัฐว่าลักษณะของโรงงานที่ตั้งอยู่กลางชุมชนเกิดจาก "สมัยก่อนการจัดการผังเมืองไม่ดี โรงงานเหล่านี้อยู่ในพื้นที่ของเขาอยู่แล้ว เพราะถือเป็นพื้นที่สีม่วง ชุมชนต่างหากที่ขยายออกไปหาโรงงาน"[13]

นอกจากนี้พื้นที่รัศมี 5 กิโลเมตรจากโรงงานที่เกิดเหตุมีโรงพยาบาล 2 แห่ง, ท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิ, หมู่บ้านจัดสรร 206 หมู่บ้าน และ คอนโดมิเนียม 99 อาคาร[14] ซึ่งในห้วงเวลานั้นถนนบางนา-ตราดยังมีเพียงทุ่งนาและยังไกลทุ่ง เมื่อตัวเมืองขยายมากขึ้นจากเขตพระโขนง พื้นที่นอกรอบ ชานเมืองในเวลานั้นคือบางนาก็ได้รับอานิสงส์และถูกพัฒนากลายเป็นเขตอุตสาหกรรม จนเกิดนักลงทุนมากหนาหลายตา เกิดหมู่บ้านจัดสรรสองข้างทาง ประกอบกับไม่มีการแบ่งแยกพื้นที่จนทำให้หมู่บ้านและโรงงานอยู่ร่วมกันมาหลายทศวรรษ เฉกเช่นเดียวกับพื้นที่ บางกะเจ้า เป็นผังเมืองสีเขียวแหล่ง แต่กลับเกิดหมู่บ้านจัดสรรในพื้นที่ดังกล่าว[15]